جایی برای من

 رابطه های آموزشی و انتقادیِ دو سویه، میان قشر دانش آموخته و فرهیخته، طبیعتا باعث رشد ایده های موجود در جامعه می شود. جوانه های فکری و علمی که نیاز به عوامل ضروری و اولیه جهت رشد و شکوفایی دارند در تبادل فکری، فرصت قد کشیدن خواهند داشت. بالعکس، گفتمان یک طرفه منجر به نابودی ایده ها می شود و در این صورت می توان گفت جامعه در روندی یکدست و یکنواخت شده نزولی معرفتی خواهد داشت.اولین قدم برای هموار سازیِ مسیرِ آموزشی متناسب و به دور از حاشیه های اخلاقی و اجتماعی، اعتماد سازی ست. لایه های زیرین جامعه باید نسبت به برقراری ارتباط با سطوح بالاتر جامعه امیدوار باشند. بر خلاف تلاشهای پی در پی اساتید و فرهیختگان جامعه، این فاصله همچنان در بالاترین سطح خود باقی مانده است. عملا هرگونه ارتباط بین قشر دانش آموخته و قشر فرهیخته، به جنبه های مختلفی از قبیل شانسِ دیده شدن، داشتن رابط هایی جهت معرفی، و قرار گرفتن در مجموعه ی کاری یا گروه های فکری خاص است که مشخصا این امر برای همگان میسر نیست.برای نمونه، نگاهی به مطالب ارائه شده در فضای مجازی، به این نتیجه می توان رسید که تنها عده ی مشخصی قادر به انتشار افکار و عقایدشان از فضاهای رسمی با "اعتبار علمی" هستند. نمونه ای را در اینجا ذکر خواهم کرد که از بردن اسامی به لحاظ اخلاقی امتناع می شود. بعنوان مثال کارگاه مجازی داستان نویسی ای، برای چاپ داستان ها, ...ادامه مطلب