ملال

عنوان کتاب: فلسفه ی ملال

صاحب اثر: لارس اسوِندسن

مترجم: افشین خاکباز

انتشارات نشرنو

تعداد صفحات:222

کتاب با پیشگفتاری چنین آغاز می شود:

« علت اینکه به فکر نگارش این کتاب افتادم ملال عمیقی بود که مدتی مرا گرفتار کرده بود. ولی آنچه باعث شد اهمیت این موضوع را واقعا درک کنم مرگ یکی از دوستان نزدیکم، به سبب مشکلات ناشی از ملال بود... می دانستم این تجربه به محفل یاران نزدیک محدود نیست، بلکه نشانه ی مشکلی جدی در ارتباط با معنا در کل فرهنگ معاصر ما نیز هست.»

کتاب به بررسی عوامل ملال به طور کلی و در سیر تاریخی اشاره دارد: « ... یوهان گوتلیب فیخته در ویژگی های عصر حاضر، تاریخ جهان را با پنج عصر عمده به تصویر می کشد که در آن انسان ابتدا در حالت معصومیت زندگی میکند و بعد به انحطاط می گراید و در نهایت وارد عصر خرد و خودشکوفایی میرسد...»ص 74

ظهور رمانتیسم و مرزشکنی های فردی، اما « ... مرزشکنی در نهایت نه آزادی بخش است و نه به خودشکوفایی کمک میکند...»ص 82

صنعت مُد برای رهایی از این ملال و شخصیت بخشیِ انتزاعی نیز بیکار نمانده است « ... همانطور که گئورگ زیمل می گوید، وابستگی به مُد نشانه ی بی ارزشی شخصیت فردی، و ناتوانی فرد در شخصیت بخشیدن به خویشتن است...»ص 92 . اما « ... بودیار ادعا میکند که فرایند زیباسازی، چهره ی حقیر دنیا را دگرگون کرده است. ولی ... حقیر همیشه حقیر است، حتا اگر زیبا شود.»ص 95

نویسنده در باب عواملی که ملال را به لایه های عمیقی میکشانند اشاراتی کرده است.در این کتاب سعی شده است تا با واژه ی معنا به خوبی آشنا شویم و سپس به معناباختگی برسیم. شاید بهتر است ابتدا بدانیم برای تفسیر و توصیف دقیق احوالاتمان از چه واژه هایی استفاده کنیم.اگرچه واژگان ضعیف و ناتوانند اما در امرِ آگاه سازی ناچاریم با آنها روبرو شده و برای پیدا کردن عمق معنا و مفهوم از خلال احساسات و افکارمان سعی خود را چندین برابر کنیم.

این اثر درک خوب و مطمئنی برای شناخت چراییِ انتخاب هایمان و رفتارهایمان به خواننده می دهد. سبکی روانشناسانه و هستی شناسانه و همچنین پردازشی هرمنوتیک به مفهوم درد و رنج انسان معاصر کمک میکند تا به شناخت بیشتری از لحظات ناخوش و بی وزن زندگی مان دست پیدا کنیم. برای کسانی که از تفکری فلسفی و پرسشگر لذت می برند این کتاب می تواند هم جوابگوی کنجکاوی شان باشد و هم کاربرد مناسبی برای رسیدن به نقطه ی روشن ذهنی خواهد داشت.

«... بدون توانایی تحمل میزان خاصی از ملال، زندگی ما زندگی شوربختانه ای خواهد بود، چون زندگی به فرار مستمر از ملال تبدیل می شود. بنابر این همه ی کودکان باید به گونه ای پرورش یابند که تاب تحمل ملال را داشته باشند. فعال نگه داشتن دائمی کودک به معنای نادیده گرفتن بخش مهمی از تربیت اوست.»ص 175