force majeure

زندگی مانند کوهستانی برفی است با خطرات و احتمالاتی که می توانند آزمونی برای شناختِ خودمان و اطرافیانِ مهم ما باشند. چه بهمن ها که بر سر ما آوار می شوند و ما جان به سالم به در می بریم و چه آگاهی ها در این مواجه ی دردناک از واقعیات و حقایق به دست می آوریم. اما چقدر برای رویارویی با حقایق زندگی آماده ایم؟

فیلم موقعیت اضطراری ( force majeure ) به کارگردانی رابرت اُستلوند، ساخت کشور سوئد و محصول سال 2014، چنان که از نامش پیداست، فیلمی با ارجاع به پرسشی مهم و چالش برانگیز است: آیا شناختی که از خودمان و عملکرد رفتاری و فکری مان داریم منطبق بر خودِ واقعی مان در موقعیت های سخت زندگی است؟ چقدر شبیه آن چیزی هستیم که فکر میکنیم؟ آیا این تفاوتها میان تصاویری که از خودمان در ذهن داریم و واقعیاتی که بعد از فرونشستن مه خیال گونه نمایان می شوند، طبیعی  است یا آن قسمت تاریک ماست که به آن واقف نیستیم و نیاز به واکاوی بیشتری دارد؟

فیلمی انسان شناسانه با پردازشی فلسفی به مقوله ی طبیعت انسان و مفهوم انسان و زمینه ی روانشناسی همراه با تصاویر بکرو زیبا که میتواند بیننده را به دنبال خود بکشاند. رسالت یک فیلم خوب هم مانند کتاب خوب همین است. وارد درونی ترین لایه های شخصیتی بیننده بشود و او را وادار به تفکر نقادانه کند.